Knock-out -- Knock-in

Inmiddels ben ik een dikke week geland. Ook mijn emoties en lijf zijn inmiddels geland, na de cultuurshock begin ik inmiddels echt te genieten van het hier zijn. 

Het ziekenhuis hier is in veel opzichten anders dan in Nederland. Alles verloopt een stuk chaotischer. Er is echter wel enorm veel kennis en een hele hoge werkdruk want er zijn nou eenmaal veel mensen. Ik heb soms moeite het allemaal bij te benen maar leer elke dag wat bij. Je moet je voorstellen dat er 1 tafel staat in een kamertje met daarachter 3 dokters die tegelijkertijd 3 consulten afnemen. Er is 1 onderzoeksbank en daarop liggen eigenlijk 24/7 patienten. Daarnaast nemen veel patienten familie mee en loopt er verpleging rond en dat allemaal op 15m2.  

Misschien leuk om te vertellen dat ik op dag 1 in het ziekenhuis al bijna knock-out ging met BP60/40. Er lag nog maar 1 dame op de labour-bank en ik had het al zwaar! Dat beloofde niet veel goeds. Ik werd natuurlijk hartelijk uitgelachen door de zusters en dokters. Want na welgeteld 30 minuten in het ziekenhuis zat ik al aan de ORS en een bloeddrukmeter. Na een week mocht ik dan ook pas echt meer zien en doen dan foetale hartjes beluisteren, pasgeboren babyhandjes warmwrijven en de buik palperen. Vandaag heb ik een kijkoperatie bijgewoond en meteen een rondleiding door de buik gekregen, erg boeiend! Al moet ik zeggen dat ik niet op mijn sterkst ben in "Operation Theather" maar daar raak ik vast aan gewend. Ik knok me gewoon terug :). Het is een fijn idee dat ik met alles mee mag kijken maar zelf niks mag doen. 

Het wereldje hier is klein. De nonnen werken enorm hard, als het even kan de hele dag door. Ik kweek dan ook een enorme dosis respect voor de hardwerkende mensen hier. Erg leuk was het om tijdens het weekend te ontsnappen aan de drukke werksfeer. Samen met een heel modern gezin  (een gynaecologe, haar man, orthopeed, en hun twee kinderen) ben ik naar een klein dorp geweest. Ik heb veel geleerd over rijst, want het stikt daar van de rijstplantages. Het dorp is erg afgelegen. Na 1km hoteldebotel-onverharde weg kwamen we aan in een gehucht. Kleine hutjes (sommige gemaakt van mest ofzo?), loslopende dieren en zand overal zand. De omgeving was adembenemend, overal palmen en "cones" de torens die ze maken van geoogste rijst die vervolgens 2-3 maanden moet drogen. 

Dat weekend heb ik bij de (enorm rijke) familie overnacht en een lauwe douche(!!) gehad. Heerlijk een Amerikaanse film gekeken en gekletst met de dochter. 

Het is hier een land van uitersten. Arm en rijk. De cultuur is in veel opzichten anders. Minder nuchter dan in Nederland en vaak wat omslachtig. Er wordt vaak niet eens doei gezegd als iemand weggaat, dus als ik dat dan doe kijken ze me vaak raar aan. Net iets voor mij aangezien ik enorm direct ben. Maar ik pas me aan en dat gaat steeds beter! Er zijn hier veel werkers die voor mij de was doen en het appartement schoonhouden. Dat is voor mij vreemd, het is erg vanzelfsprekend hier. Soms lijkt het net alsof de "rijken/bevoorrechten" hen niet eens zien. Voor mij is het een luxe leven..!